زمان گفتن شعر از زبان شمشیر است            به کربلا نرسد شعر، اگر زمین گیر است

برای از تو سرودن، کلام کافی نیست            تو را چنانکه توئی، کی توان تعبیر است؟!

کـدام شــعــر تـوانـد سـرود مـردی را            که بر منـارۀ سرنـیـزه گرم تکبیـر است

برای سـجـده به آدم تـو حجّـت الـلهـی            به « انی اعلم مالا...» سر تو تفسیراست

ره مـیان بُـری از روی نـیـزه تا معـراج            ز ردّ خون تو از آسمان سـرازیـر است

بخوان به منـبر سرنـیزه آیه های جهاد            که قلب سنگی دشمن به حال تسخیراست

تو در منای شهادت چه ذبـحی آوردی            که خون تو به شفق تا ابد به تکثیر است

نگاه کودک و بابا گره نخورده، شکست            سؤال خون خدا، پاسخش مگر تیر است

دراین معامله تاوان خون به گردن کیست            چون این سه شعبه زر و زور و دست تزویراست

یزید گور خودش را به دست حرمله کند            که این نتیجۀ پیکار خون و شمشیر است

به جرم کوتهی خویش آبِ روی فرات            نـفس زنان پی تـقـدیم عذر تقصیر است

به آب تشنگی ات آنچنـان توان بخشید            که می رود که تلافی کند، ولی دیر است

سـلام بر لب عـطشـان خـاندان حسیـن            ز آب و هر لب سیراب از تو تقدیر است

چگونه وصف کنم غـربت اسیـران را            کدام قـافـیه هم وزن ثقـل زنجیر است؟!